Przemysł tekstylny

Sprzedawcy i nabywcy modnej odzieży dyktują ceny, tworząc ogromną nierównowagę sił między nimi a dostawcami, co jest przyczyną wielu naruszeń praw człowieka w sektorze produkcji tekstyliów. 

Około 60 milionów ludzi na całym świecie pracuje w sektorze odzieżowym i tekstylnym (osiem na dziesięć z nich to kobiety). Zarabiają oni średnio połowę płacy zapewniającej utrzymanie na minimalnym poziomie. Średnia płaca pracownika w branży modowej stanowi zaledwie 0,6 procenta wartości koszulki z krótkimi rękawami.

Bieżące wyzwania

Przemysł tekstylny stoi w obliczu różnych wyzwań, które mają wpływ na środowisko, społeczeństwo i gospodarkę.

• Niesprawiedliwe płace. Wielu pracowników sektora odzieżowego zarabia poniżej poziomu płacy zapewniającej utrzymanie na minimalnym poziomie, która pozwoliłaby im na zakup wyżywienia i ubrań oraz opłacenie czynszu, a także na korzystanie z opieki zdrowotnej, edukacji i transportu.
• Warunki pracy i prawa pracownicze. Pracownikom branży tekstylnej niejednokrotnie uniemożliwia się zrzeszania się w organizacjach, lub nie są oni świadomi przysługujących im praw. Co więcej, wiele fabryk tekstylnych to niebezpieczne i niepodlegające regulacjom obiekty. Katastrofa w kompleksie fabrycznym Rana Plaza w 2013, w wyniku której zginęły 1134 osoby, a tysiące innych zostały ranne, zwróciła uwagę całego świata na warunki pracy w przemyśle odzieżowym, które w rzeczywistości są śmiertelnymi pułapkami.
• Równość płci. Produkcją tekstyliów w dużej mierze zajmują się kobiety, które stanowią niemal 60 procent globalnej siły roboczej, a w niektórych regionach nawet niemal 80 procent. Kobiety niejednokrotnie muszą walczyć o to, by je wysłuchano, zarabiają mniej niż mężczyźni, muszą opiekować się dziećmi i są bardziej narażone na przemoc i dyskryminację.
• Oddziaływanie na klimat. Jednym z większych powodów do niepokoju jest ślad pozostawiany w środowisku przez przemysł tekstylny. Produkcja tekstyliów, począwszy od wodochłonnych procesów aż do używania szkodliwych chemikaliów, farb i utrwalaczy, może przyczyniać się do zanieczyszczenia środowiska i wyczerpywania zasobów naturalnych.

„Czuję się bardzo komfortowo, mogąc tu pracować. Tu jest bezpieczniej. Znam dokładny czas rozpoczęcia i zakończenia pracy”.

S. Krishnaveri, pracownik Sags Apparels, Indie

Co zmienia Fairtrade?

Fairtrade początkowo koncentrował się na zapewnieniu lepszych warunków dla plantatorów bawełny. W 2016 r. zostały wprowadzone standardy Fairtrade dla produkcji tekstyliów oraz Program Fairtrade dla producentów tekstyliów, aby dotrzeć do ludzi na wszystkich etapach produkcji, od nasion bawełny do gotowej odzieży.

• Godziwe środki do życia. Standard Fairtrade dla produkcji tekstyliów wprowadza wymóg osiągnięcia przez pracowników płacy zapewniającej utrzymanie na minimalnym poziomie w ciągu sześciu lat od uzyskania certyfikatu, a także uregulowania godzin pracy i umów o pracę. Ponadto pracownicy przemysłu tekstylnego sami decydują o tym, w jaki sposób wydać premię Fairtrade – inwestując w wybrane przez nich projekty np. w opiekę nad dziećmi, edukację, szkolenia lub w ochronę środowiska.
• Równość płci. Fairtrade nie dopuszcza dyskryminacji ze względu na płeć, nie toleruje molestowania seksualnego, nie zezwala na przeprowadzanie testów ciążowych podczas rekrutacji i kieruje się zasadami polityki równości płci.
• Zdrowie i bezpieczeństwo. Standardy Fairtrade określają kryteria dotyczące bezpiecznych miejsc pracy i budynków, a także stosowania sprzętu ochronnego i bezpiecznego obchodzenia się z chemikaliami. 
• Świadomość konsumencka: Fairtrade był wiodącym partnerem kampanii “Good Clothes, Fair Pay” (Dobrej jakości odzież, uczciwa płaca), która nalega na Unię Europejską, by ta zobowiązała właścicieli marek do płacenia ludziom szyjącym nasze ubrania płac zapewniających utrzymanie na godnym poziomie.